Review
Sjajni američki reditelj Dejmijan Šazel ima 32 godine i već dva izvanredna filma, od kojih je potonji najveći kandidat da se ovenča mnogobrojnim Oskarima na predstojećoj dodeli. Film LA LA LAND, koji je pokazao da je veliki favorit još na ovogodišnjem Zlatnom Globusu, divni je omaž najslavnijim holivudskim danima, mjuziklima, raskošnim produkcijama iz zlatnih dana američkog filma, te se u njemu oseća eho prohujalih dekada, preko Priče sa zapadne strane, filmova Freda Astera, Džina Kelija, silnih romantičnih komedija sa pevanjem i plesanjem, što je svakako obeležilo filmsku umetnost polovinom XX veka. Ipak LA LA LAND je najpre film o ljubavi i snovima, i o onome što bi se moglo nazvati dodirom sudbine. Jurenje za snovima, potraga za smislom u životu, ispričana razigranim filmskim jezikom, uz dva glavna glumca na vrhuncu svoje igre, sjajna kamera, savršeni kostim i opet fantastična upotreba muzike (kao i Whiplashu) otkriva Šazelovu umetničku potragu za suštinom u formi koja današnji strip/akcija/bljutaviromkom/superheroji/mišićibez mozga Holivud očigledno obara na nekoliko nivoa: dok gledaoci prate početak ljubavne priče dvoje srodnih duša i učestvuju u njihovom trnovitom putu do afirmacije, istovremeno se u podkontekstu daje savršena slika savremenog sveta koji, takav kakav je, nenaklonjen umetnosti, neromantičan, ubrzan, oterećen novcem i konzumerizmom, oblikuje i glavne protagoniste, odnosno, utiče na njihove živote, odluke i problematizuje njihov međusobni odnos. Jurenje snova, sudbinski upliv, prepletanje plesnih i pevačkih scena veoma je efektno, deluje koherentno i, kao u Birdmanu, precizno je izvedeno u okviru jednog dugog kadra, a sa druge strane, zahvaljujući uverljivosti i prirodnosti glumaca sve dobija jednu vrlo realnu, romantičnu i emotivnu notu, te je ovaj, na prvi pogled, raznobojni, raspevani i razigrani film zapravo melodrama koja odiše životnom radošću, veseli film koji to nije, ili tužni film, čija nas snolika istinitost podseća na onu životnu mudrost: nije kome je rečeno, već kome je suđeno. Promoter džeza, borac za romantiku i nastavljač nekog novog talasa (Denis Vilnev svakako je drugo veliko rediteljsko ime koje je visoko pozicionirano danas u svetu filma) uspeo je da od svoje dvoje glavnih glumaca dobije sjajnu hemiju; Stounova je ranjiva i iskrena, Gosling kul i vrlo umešan kad je glumljenje svirke na filmu u pitanju. Boje u filmu su fantazija, kraj je nepatetičan i LA LA LAND je savršeni primer kako se u filmu može napraviti balans između smeha i suza, ili savršena mešavina staromodnog i modernog, pri čemu Ingrid Bergman, Džejms Din, Kazablanka, Koltrejn, Armstrong i svi drugi ukrasi u filmu, pažljivo ukomponovani od strane sjajnog reditelja, tvore perfektnni ram za priču o umetnosti, snovima, veri, ljubavi i sudbini.
