Review

Ovaj pikantni vojvođanski gulaš u režiji proslavljenog scenografa i scenariste Dragoljuba Ivkova (1931-2007), koliko god da se prikazivao, ostaje jedan od začudno skrivenih bisera koji snažno govore koliko je jugoslovenska kinematografija bila veliko blago s kraja šezdesetih i početkom sedamdesetih. Tako je napravljen da sve što se više otkriva iznova se skriva, uz dilemu i divljenje filmskih stručnjaka kako je Ivkov pronašao recept da mu utka večnu energiju i zanimljivost, da subverziju uvije u lalinsku sprdnju, uz nezaboravnu štroku i lepotu vojvođanskih šorova i ravnica, uz neodoljivo zavodljivi spoj seksa i politike. Koliko god u stilu i poetici zaličio na prvake tadašnjeg jugoslovenskog filma Aleksandra Sašu Petrovića (zbog ambijenta i pogano šaljivih muzičkih komentara nalik onim iz BIĆE SKORO PROPAST SVETA) i Živojina Pavlovića (zbog neshvaćenog junaka kome je suđen poraz i krivica bez krivice, imanentna autsajderima, zbog brze predaje lakim ženama, iako romantično sanja samo o jednoj, kao i zbog konkretne, višestruke saradnje sa Pavlovićem i vizije filmske umetnosti ponete iz Kino kluba Beograd), Ivkov donosi ipak autohtono delo koje se nameće vlastitom estetikom i rediteljskim pečatom.
Sava Kekić (Ljubiša Samardžić), ambiciozni i naočiti mladi čovek dolazi u malo vojvođansko mesto, gde počinje da radi kao berberin. Žene i devojke, različitih statusa i profesija baciće oko na mladića. Sa mnogima će i biti, ali on je zaljubljen u Mariku (Ana Matić), lepu Mađaricu koja ima strogog oca i koja je san mnogih mladića u mestu.
Savini vragolasti odnosi sa ženama je prvi plan kojim Ivkov vešto barata, dok se povremeno, nenapadno, ali primetno i efektno, bavi komunističkim zadrugarstvom, agrarnim razvojem i stočarstvom, projektom sopstvene klanice, gde se vidi da se mnogo i optimistički planira, ali da uglavnom sve izađe na nos seljacima. U jednoj biserno duhovitoj, prilično subverzivnoj i erotski sočnoj sceni, inženjerka Radmila (Miroslava Bobić), završi kod brice koji joj ljubazno ustupa krevet u dnu radnje, da odmori posle popijenog leka, a ova agitatorka sa brkovima takođe pokazuje da je i ona od krvi i mesa i da bi rado Savu smazala za doručak.
Savina obletanja oko Marike ne završavaju pozitivno, jer će devojka zatrudneti sa jednim drugim seoskim đilkošem (Bogoljub Petrović). Na kraju, valjda je sudbina tako htela, da se veliki snovi mladog čoveka (koji sanja o patentiranju frizerskog aparata za sušenje kose bez struje i baterija) negde susretnu sa već olinjalim nadama pevačice (Dara Čalenić) iz kafane ”Najlon”, jer ona, navodno, nosi njegovo dete. Za sva Savina petljanja oko žena i oko politike, neki primitivniji izdanci iz zajednice mu ne ostaju dužni, pa mu zapale lokal.
Osim što je uz sjajan domet svog snimatelja Ivice Rajkovića uhvatio vibrantan život vojvođanske varošice, drumove, kuće, kafanski dert, zadrugarsko vrenje, velika dvorišta domaćina, klanje stoke (brica u jednom trenutku ima zadatak da obrije četiri otfikarene svinjske glave), ljubavne vragolije u mirisu sela, vetrenjače i stogove, novogodišnju karnevalsku feštu i trke seoskih kola, sve u ambijentu zime, Dragoljub Ivkov u ostvarenju SIROMA’ SAM AL’ SAM BESAN ima bar jednu antologijsku sekvencu, a to je ona kada Marika nesrećno završi svoj život i kada njen otac, sumnjajući da je Sava tome doprineo, ovoga primora da bude mladoženja mrtve mlade. Uz zvuke orkestra, sahrana se pretapa u svadbu, a svadba u sahranu.
Ljubiša Samardžić, glumac izuzetne karijere, izvan korpusa partizanskih filmova i kultnih televizijskih serija, napravio je nekoliko rola koje iznova vredi gledati i valorizovati, a koje su pokazivale njegov široki raspon i volju za apartnim sadržajima (SIROTA MARIJA Dragoslava Lazića, DEVETO ČUDO NA ISTOKU Vlatka Filipovića, SMRT GOSPODINA GOLUŽE Živka Nikolića). Takav mu je i ovaj luzer i dobričina, Sava Kekić.
Izvrsne epizode imaju Nikola Milić, Dragomir Felba i posebno Ciga Milenković, seosko spadalo koje direktno u kameru, kroz šaljive vojvođanske pesme, komentariše šta je bilo i šta će biti.


About the Author

avatar
Goran Jovanović
Goran Jovanović je srpski filmski kritičar, esejista i romanopisac. Autor je knjiga filmskih eseja: Američki bioskop (Apostrof, 1998), Zlatna dekada: britanski filmdevedesetih (Boom 93, 2002), Tranzicijski rulet: istočnoevropske kinematografije u raljama tranzicije (Centar za kulturu Požarevac, 2005), Ruski film postsovjetske ere (autorsko izdanje, 2013), Poljski film u novom veku (Tercija, 2021). Napisao romane Histerija (Libris Art Studio, 2008) i Euforija (autorsko izdanje, 2011). Član je Udruženja filmskih kritičara i novinara FIPRESCI Srbija, ogranka Međunarodne federacije filmskih kritičara.